Klasyfikacja recesji dziąseł Millera

   Klasyfikacja recesji Millera  jest powszechnie stosowanym podziałem recesji dziąseł. Dzieli ona recesje na 4 klasy ze względu na ubytek tkanek i możliwość jego pokrycia metodami chirurgicznymi.

   Klasa I - brzeg recesji nie dochodzi do granicy śluzówkowo-dziąsłowej, przestrzenie międzyzębowe  w pełni zachowane (bez utraty tkanek miękkich i kości). Pokrycie chirurgiczne możliwe w 100%.

Klasa II- recesja dochodzi do granicy śluzówkowo-dziąsłowej lub ją przekracza, przestrzenie międzyzebowe bez ubytku. Możliwość pokrycia metodami chirurgicznymi 100%.

Klasa III- recesja podobnie jak w klasie II dochodzi lub przekracza granicę śluzówkowo dziąsłową ale w tym wypadku stopień zaawansowania zmian jest większy i dochodzi do utraty tkanek miękkich i kości w przestrzeniach miedzyzębowcy lub ząb jest położony nieprawidłowo. Możliwe tylko częściowe pokrycie takiej recesji.

Klasa IV- brzeg recesji przebiega jak w klasie II i III, utrata tkanek w przestrzeni międzyzębowej w takim stopniu, że brzeg pozostałych tkanek znajduje się poniżej poziomu recesji dodatkowo zęby położone nieprawidłowo. Pokrycie w tym przypadku jest niemożliwe.